Director : Philippe Grandrieux
Year : 2002
Yönetmen Philippe Grandrieux'nun kendine has kemik bir kitlesi bulunuyor. Yeni filminde, obsesyonu bir fahişe olan askerin ona tekrar ulaşma çabasını konu etmiş.
Anlamı olmayan yığınla sahne olmasına rağmen filmde dikkat çekici sahneler de mevcut. Kullanılan filtreler, efektler ve kamera hareketlerine müziğin uyumu başarılı ama filmdeki bu aşırı ''sanatsallık'' zaman zaman hiçbir şey anlamamanıza yol açıyor. Bu durum alışılmışın aksine farklı bir deneyim yaşamanızı sağlıyor. Belki de sürekli dönen köpek sahnesi, tansiyonu yükselten saç kesme sahnesi ve dayak sahneleri ilgimi çektiğinden olsa gerek, bu tür deneysel sanat filmlerinden nefret eden birisi olsam da bu filmden nefret etmedim, edemedim.
Biraz hüzün, biraz vahşet içeren ama aslında hiçbir genre'ya ait olmayan film, ilk filmi kadar başarılı olmasa da görülmeye değer.
ps: Başındaki ve sonundaki anlam verilemeyen kitleyi gerçekten bu filmi izleyen seyirciler oluşturuyor. Bu, Grandrieux tarzıdır.
* Casting, Acting : 7
* Script : 2.5
* Directing, Aura : 6.5
* Ease of Viewing : 4.5
* Naked Eye : 5
5.1
