Director : Apichatpong Weerasethakul
Year : 2010
The Tree of Life'ın Asyalı kardeşi diyebileceğimiz Uncle Boonmee, Terrence Malick'in filminden yaklaşık 1 saat daha kısa sürdüğü için yalnızca copy/paste yapıp yazabileceğimiz Apichatpong Weerasethakul'a teşekkür ediyorum. Bu azap daha da uzun sürebilirdi. Tahminen Budist olan yönetmen kardeşimiz eziyetinin süresini kısa tutarak daha az ''ah'' almayı hedeflemiş. Ancak buna rağmen her ne kadar izleyiciye bir şey anlatmak istemese de anlatmak istediği olmayan şeyi daha kısa süre zarfında da anlatmaya çalışabilirmiş.
Karnından işeyen adamın tek normal karakter olduğu filmde; balıkla sevişen prenses, maymunla sevişip kocaayak olan adam ve çaya gelen hayalet gibi karakterler mevcut. Normalde bu garip karakterleri duyacak olsam büyük bir çoğunluk gibi filmden uzaklaşmak yerine filmi izlemek isterdim. Temponun çok ağır olması ve aslında bir senaryonun var olmaması yüzündendir ki bu garip karakterler drama'da eğri durmuş.
Ağaçtan toplanan meyvelerin o tatlı köpeğe verildiği sahne filmin ne yazıktır ki en güzel sahnesiydi. 100 dakika içinde 1 dakikası güzel olan bu film Palme d'Or ödülünün sahibi. Anlaşılan Cannes jurisi Nuri Bilge Ceylan'a ilk ödül verdiği günden beri kendine gelemiyor.
Sözün özü gene her şeye rağmen ''Asyalılar yapıyor abi.'' diyebildim, sinekleri çatır çatır yok eden o muhteşem elektrikli aleti görünce. Belki de bu film o aleti dünyaya pazarlamak için çekilmiştir. Yarın öbür gün gazetelerde ''Tim Burton Hong Kong'dan 1.000.000 adet sinek kızartma raketi ithal etti'' başlığını görürseniz şaşırmayın.
* Casting, Acting : 3
* Script : 2.5
* Directing, Aura : 4
* Ease of Viewing : 1
* Naked Eye : 2
2.5
