Genre : Drama, Sci-Fi, ThrillerDirector : François Truffaut
Year : 1966
Geçen yıl hayata gözlerini yuman Ray Bradbury'nin romanından beyaz perdeye uyarlanan Fahrenheit 451 alışıldık Truffaut filmlerine pek benzemese de mutlaka görülmesi gereken bir film.
İngilizce bilmeyen Truffaut'nun İngilizce konuşulan bir filmi yönetmesi zamanında onu çok zorlamış. Ve tabii küçük bütçeli filmlerden büyük bir projeye transferi de öyle. Siyah-beyaz görmeye alıştığımız Truffaut filmlerinin bu filmle beraber renklendirilmesi ise bir hayli ironik. Filmi izledikten sonra neden böyle düşündüğümü siz de anlayacaksınız. Totaliter bir rejimin kitaplarla olan savaşının anlatıldığı bu bu anti-ütopik filmde, bir ''fireman''in yaşadıklarına tanık oluyoruz.
Yazıldığı ve çekildiği yıllarda henüz kullanılmayan teknolojik şeylerin günümüzde kullanılması garip bir his. Örneğin; bırakın plazmayı veya LCD'leri duvara monte edilen bir LED'i bundan 50 yıl önce düşünmek oldukça isabetli bir futuristic yaklaşım olmuş.
Bu filmin en önemli parçalarından biri olan Jules et Jim'den tanıdığımız başrol Oscar Warner'ın canlandırdığı Montag karakterinin yaşadığı büyük değişim, bir başka deyişle ''yeniden doğuş'' filmi bambaşka noktalara getiriyor. Arkadan çekilen fotolar, aynı saç şekilleri, her köşe başında bir ihbar kutusu ve hayatımızı yönlendiren TV'ler gibi detayların yer aldığı filmde elbette ana düşünce farklılaşmakmamak, ''Herkesin mutlu kalmasının yolu herkesin eşit kalmasıdır.'' görüşü. Biraz spoiler içerse de şimdi neden renkli olmaması gereken bir filmde renklendirmeye geçildiğini anlatabildiğimi umuyorum. Bu filmin tamamının ya da ''belli bir nokta''ya kadar olan kısmının siyah-beyaz olmasının filmdeki anlatımı daha da kuvvetlendirebileceği inancındayım.
Sonunda film bitiyor ve düşüncelere dalıyorsunuz. Şimdi yalnızca olmayan opening credits sahnelerini hatırlayın; henüz alevlerden nasibini almamış, canlanmayı bekleyen yakın dönem hafızanızla.
* Casting, Acting : 8
* Script : 9.5
* Directing, Aura : 8.5
* Ease of Viewing : 8
* Naked Eye : 9
8.6
