Genre : ActionDirector : Sylvester Stallone
Year : 2008
Uzun bir ayrılıktan sonra 2006'da Rocky Balboa'yı tekrar beyaz perdeyle buluşturma kararı alan Stallone, neden Rambo'yu da tekrar hayata döndürmiyeyim demiş olacak ki serinin 4. filmi için kahramanımız John Rambo bu kez Burma'nın yolunu tutuyor.
Başlangıçtaki gerçek footage'lar, serinin daha önce işlediği konular ve John Rambo markasını harmanladığımızda 5. dakikada bile filmin sonunu tahmin edebilirsiniz. Böyle bir durumda filmin dili, storytelling önem kazanır. Kimi filmlerde karşılaştığımız montaj tekniğinde, filmin sonu önceden izleyiciye verilir ve film son sahneden sonra başlar. Bu tür filmlerde de önemli olan hikayeyi iyi sunabilme beceresi, yalnızca bu Rambo'da değil hiçbir Rambo filminde var olmadı. Tektip yapıyı televizyonculuktaki tek taraflı iletişim ile birleştirdiğimizde Rambo sonucunu elde edebilirsiniz. Herhangi bir beyin jimnastiği gerektirmeyen ve hatta tahmin yürütmenize bile ihtiyaç duymayan film, size kendi gerçeklerini bol ses ve parlak imgelerle sunuyor. Çünkü Stallone yarattığı bu ''Attention'' ile beyninizin bir bölümünü çalıştırıp orada açtığı pencereye mesajlarını bırakıp uzaklaşmak istiyor. Sonuçta istediklerini az çok becerebilse de sanata dair pek bir şey sunmuyor.
Geçmiş filmlerine göre vahşi duran Rambo 4'un izleyici tarafından pek hoş karşılanmasa da en büyük artısı da bu, yani fazla şiddet unsuru içermesi. Eğer bir aksiyon filmi izliyorsam ve 1001 insan öldürülüyorsa fışkıran kanlar ve sağda solda uçuşan uzuvlar görmek beni memnun eder. Kamera hareketleri, sinematografi ve efektlerle ayakta kalmaya çalışan film Godard'ın Week-end'i gibi son buluyor. Siz de bu vedayı suratı iyice yamuklaşmış 70'lik Rambo Dede'nin sonu diye yorumlamayın çünkü Mr. Stallone ''2015'te son bir kez daha Rambo olacağım.'' diyor.
* Casting, Acting : 5.5
* Script : 4
* Directing, Aura : 7
* Ease of Viewing : 6
* Naked Eye : 5.5
5.6
